تاریخچه نقشه برداری

نقشه برداری علم و هنر تهیه نقشه با استفاده از تعیین موقعیت نقاط و اندازه گیری فواصل و زوایای بین آنهاست. به عبارت دیگر برداشت عوارض و تصویر آن ها بر سطوح نقشه هدف اصلی شاخه آن است. فعالیت در این رشته مهندسی را می توان به سه بخش اصلی تقسیم کرد:

عملیات زمینی : برداشت نقاط موجود بر سطح زمین با یکی از روش های موجود و با استفاده از ابزارهایی مانند دوربین های نقشه برداری، GPS یا GNSS نقشه برداری، پهپاد یا عملیات نقشه برداری کلاسیک در فضای باز بعنوان اولین قدم در تهیه نقشه شناخته می شود.
عملیات دفتری : محاسبات و پردازش های لازم برای حذف و یا تعدیل خطاهای موجود در برداشت و آماده سازی داده ها با استفاده از روابط و نرم افزارهای موجود برای ترسیم نقشه بخشی از فعالیت نقشه برداری است که در محیط دفتر انجام می شود.
ترسیم نقشه : نقشه به عنوان خروجی نهایی تمام مراحل طی شده توسط نقشه بردار و بعنوان محصول این فرایند شناخته میشود در این مرحله نقشه بردار با توجه به قوانین و ضوابط موجود، به ترسیم نقشه می پردازد.

وابسته به هدف از انجام پروژه نقشه برداری و همچنین مفروضاتی که برای انجام پروژه درنظر گرفته می شود، نقشه برداری را می توان به دو دسته اصلی تقسیم کرد:

مسطحاتی : نقشه برداری مسطحاتی در مناطق کوچک روی سطح زمین و با فرض مسطح بودن زمین سروکار دارد. بنابراین انحنای زمین نادیده گرفته می شود و هیچ تصحیحی برای انحنای زمین به اندازه گیری ها اعمال نخواهد شد.

ژئودتیک یا مثلثاتی : برای تشخیص و محاسبه اندازه و شکل زمین استفاده می شود و یک چارچوب دقیق برای کنترل هایی با درجه پایین تر است. برای این نوع از نقشه برداری استانداردهای بسیار دقیقی نیاز است و مساحت های نسبتا بزرگی را پوشش می دهد (مثلا یک کشور) در این نوع نقشه برداری در نظر گرفتن انحنای زمین بسیار مهم است.

نقشه‌ برداری مسطحاتی را می توان به روش های زیر تقسیم کرد:

ارتفاع نقاط مختلف روی سطح زمین تعیین می شود.
تمام داده های ارتفاعی مورد نیاز برای فعالیت های ساخت و ساز توسط این نوع از انواع نقشه برداری ارائه می شود.